Niacin - Organik

Tür: Fusion Jazz / Progressive
Yıl: 2005

Bu albümü ilk dinlememde öyle yapılan yorumlara filan hiç bakmamıştım. Ve pek beğenmiştim , grubun diğer albümlerine kıyasla. Yıllar sonra farkettim , benim bunu ilk dinlediğim zamanda yapılan yorumlarda hep , organik'i dinlemeyin , çok karmaşıktır , anlaşılamaz pek kolay, diğerleri daha yumuşak , onları dinleyin gibi imiş... Ben progresif olaylarında , veya fusion jazz'da zaten aşırı karmaşık olaylar seviyorum. chaos değil , karmaşa , ama planlı bir karmaşa. İşte niacin bu albümünde bunu mükemmel derecede yaptıgı için , ben direk olarak bu albümü tavsiye ediyorum size. Bu albüm ile gözümde yücelen niacin , şu sıra fusion jazz türünde ilk 3'ümdedir. Diğerleri CAB ve Mahavishnu Orchestra, ki onları da tavsiye edicem zamanla , onlar da pek lezizdir.
Ve Özellikler ;

• Tamam kabul . karışık bir albüm. Zaman alıyor ne nedir diye çözmek.  Hem hızlı , hem aksak , hem teknikler. Elemanların hepsi , virtüöz sıfatını hakeden insanlar resmen...
• Basslar filan gene coşmalarda. Ben artık legal-bir-bass-fetişisti olduğum için , öncelikle bundan başlıyorum lafa. Fusion jazz'da zaten güzel bir yeri var bassların ama , Niacin bunu biraz daha abartmış.
• Davullar aşırı karmaşık. Derek Roddy gelse tıkanır yani... Öyle söyliyim. Aksak böyle pek , saçma saçma heryerde snare çakıyor bi tane. Helal olsun ama ne diyim.
• Ve olayı esas fusion-jazz yapan , klavye var bide. klavye olmasaymış ta gitar olsaymış ve o da sert ve teknik olsaymış , niacin progressive death / avant-garde arası bir tür olurmuş heralde... O klavye çok gerekli...

Kadro da şöyle;

• Billy Sheehan, o dana bassçı bu oluyor işte. Böyle grupta ben varım diyen bassçıları hep sevmişimdir , onu da seviyorum.
• Dennis Chambers... Davulu ondan başkası halledemezdi. Zaten CAB'ı sevmemin nedenlerinden biri , yine Dennis'in oluşudur. 
• John Novello, diğer elemanlara göre pek aşırı ünlü olmasa da  o da virtüöz kıvamında bir klavyecidir. Bence pek tanınmamasının nedeni , klavyenin müziğin genelinde pek aşırı sevilen veya ilgi gören bir alet olmayışıdır.Tamam Jazz'da önemli , ama diğerlerinde hiç umursanmaz bile... Bu oluşmuş yanlış bilinci düzeltmeliyiz ! Hayır sadece şakaydı...

Bu albümü , öncelikle tamam ben karmaşık bir şeyler hazmetmeye , coşmaya hazırım dediğinizde dinlemelisiniz. O kadar karmaşık diyorum yani , bi zahmet öyle yapın.  Zaten bu albümü severek dinlediyseniz , bir kaç kereden sonra sizde iyi bir fusion jazzcılık biraz da progressive lik vardır demektir. Ki bence iyi bir şeydir bu. Bence bende var mesela. bence iyi bişi... iyi... ve bu da bu kadar.